ساختار معماری API یکپارچه (Monolithic API Architecture)

ساختار معماری API یکپارچه (Monolithic API Architecture)

مقدمه

معماری API یکپارچه یا Monolithic API Architecture یکی از رایج‌ترین الگوهای طراحی برای ساخت و پیاده‌سازی APIها است. این معماری به طور معمول در پروژه‌هایی که نیاز به سادگی، مدیریت آسان و یکپارچگی دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مقاله، به بررسی ساختار این معماری، موارد استفاده، مزایا و معایب آن می‌پردازیم.

تعریف معماری API یکپارچه

معماری API یکپارچه به معنای طراحی و توسعه یک API واحد است که تمامی قابلیت‌های مورد نیاز سیستم را در قالب یک برنامه سروری (Backend) پیاده‌سازی می‌کند. در این معماری، تمام بخش‌های برنامه در یک کد بیس واحد قرار دارند و از یک دیتابیس مشترک استفاده می‌کنند.

در این ساختار، تمامی درخواست‌ها از سوی کلاینت‌ها (مانند اپلیکیشن‌های موبایل، وب‌سایت‌ها یا سایر سرویس‌های خارجی) به یک API واحد ارسال شده و این API وظیفه پردازش درخواست، تعامل با پایگاه داده و ارسال پاسخ را بر عهده دارد

.

موارد استفاده از معماری API یکپارچه

معماری Monolithic API مناسب پروژه‌هایی است که:

• اندازه کوچکی دارند و نیاز به توسعه سریع دارند.
• تیم توسعه کوچک است و مدیریت ساده‌تر نیاز است.
• بار ترافیکی کمتری بر روی API وجود دارد.
• نیاز به هماهنگی بالا بین اجزای مختلف سیستم وجود دارد.
• نیازی به مقیاس‌پذیری بالا در بخش‌های جداگانه API وجود ندارد.

مثال‌هایی از پروژه‌های مناسب

1. سایت‌های کوچک و متوسط: کسب‌وکارهای کوچک که یک وب‌سایت با عملکردهای مشخص نیاز دارند، می‌توانند از این معماری استفاده کنند.
2. اپلیکیشن‌های داخلی سازمانی: نرم‌افزارهای مدیریت منابع انسانی (HRM) یا سیستم‌های حسابداری داخلی می‌توانند با این روش ساخته شوند.
3. فروشگاه‌های اینترنتی ساده: فروشگاه‌هایی که حجم داده‌ها و کاربران زیادی ندارند، می‌توانند از API یکپارچه برای پردازش درخواست‌های خود استفاده کنند.
4. اپلیکیشن‌های MVP: استارتاپ‌ها که می‌خواهند یک محصول اولیه سریع بسازند، می‌توانند این معماری را انتخاب کنند تا سریع‌تر به بازار برسند
5.  
6. .

مزایای معماری API یکپارچه

1. سادگی در توسعه و نگهداری

• تمام بخش‌های سیستم در یکجا قرار دارند، بنابراین پیاده‌سازی و مدیریت آن آسان‌تر است.
• نیازی به هماهنگی بین سرویس‌های مختلف وجود ندارد و توسعه‌دهندگان می‌توانند به راحتی روی یک کد بیس کار کنند.

2. استقرار (Deployment) آسان

• با داشتن یک API واحد، فرآیند دیپلوی و انتشار نسخه‌های جدید ساده‌تر است.
• نیاز به مدیریت چندین سرویس یا هماهنگی بین آن‌ها وجود ندارد.

3. کارایی بالاتر در ارتباط داخلی

• به دلیل اینکه تمام پردازش‌ها در یک سرور انجام می‌شود، نیازی به ارتباطات شبکه‌ای بین سرویس‌ها نیست و این باعث کاهش تأخیر (Latency) می‌شود.

4. مدیریت امنیت و لاگ‌گیری ساده‌تر

• کنترل سطح دسترسی کاربران، احراز هویت و امنیت در یک نقطه انجام می‌شود.
• تمام لاگ‌ها و خطاها در یک مکان جمع‌آوری می‌شوند که مدیریت آن را ساده‌تر می‌کند.

5. هزینه پایین‌تر در مراحل اولیه توسعه

• در شروع کار، نیازی به زیرساخت‌های پیچیده و توزیع‌شده نیست.
• هزینه سرور و نگهداری به نسبت معماری‌های پیچیده‌تر مانند میکروسرویس‌ها کمتر است
•  
• .

معایب معماری API یکپارچه

1. مشکلات مقیاس‌پذیری

• از آنجا که تمام درخواست‌ها به یک API ارسال می‌شوند، افزایش تعداد کاربران می‌تواند باعث ایجاد گلوگاه (Bottleneck) شود.
• برای مقیاس‌پذیری، معمولاً نیاز به راه‌اندازی سرورهای بزرگ‌تر (Scaling Vertically) وجود دارد که محدودیت‌هایی ایجاد می‌کند.

2. مشکلات در بروزرسانی و استقرار نسخه‌های جدید

• هر بار که تغییری در سیستم ایجاد شود، باید کل API مجدداً منتشر شود.
• انتشار به‌روزرسانی‌های جزئی می‌تواند باعث از کار افتادن بخش‌های دیگر سیستم شود.

3. کد بیس بزرگ و پیچیده

• با رشد پروژه، مدیریت کد دشوارتر می‌شود.
• خوانایی و نگهداری کد با افزایش حجم پروژه به چالش تبدیل می‌شود.

4. عدم انعطاف‌پذیری برای فناوری‌های مختلف

• کل API باید با یک زبان و تکنولوژی خاص پیاده‌سازی شود.
• در صورت نیاز به تغییر در بخشی از سیستم، ممکن است مجبور به بازنویسی کل API شوید.

5. وابستگی بالا بین ماژول‌ها

• ماژول‌های مختلف سیستم وابستگی زیادی به یکدیگر دارند که این موضوع فرآیند توسعه و تست را سخت‌تر می‌کند.
• خطا در یک قسمت ممکن است کل سیستم را تحت تأثیر قرار دهد.

مقایسه معماری API یکپارچه با معماری میکروسرویس

نتیجه‌گیری

معماری API یکپارچه یک راه‌حل ساده و سریع برای توسعه APIهای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط، پروژه‌های MVP و سیستم‌های داخلی سازمان‌ها است. این معماری دارای مزایایی همچون توسعه سریع، استقرار ساده، و هزینه پایین‌تر است، اما از نظر مقیاس‌پذیری، انعطاف‌پذیری و مدیریت پیچیدگی‌های کد، ممکن است چالش‌هایی را به همراه داشته باشد.

در صورتی که انتظار رشد بالایی برای پروژه وجود دارد و نیاز به پردازش حجم بالایی از درخواست‌ها دارید، بهتر است به معماری‌های مقیاس‌پذیرتر مانند میکروسرویس‌ها فکر کنید. اما برای پروژه‌های کوچک و متوسط که پیچیدگی‌های زیادی ندارند، معماری API یکپارچه می‌تواند یک انتخاب مناسب و مقرون‌به‌صرفه باشد.